In Griepswold läwt de Pommern-Minsch,
Hei kümmt von’t Water, liggt in Klinsch,
Mit Lüd von woutannersher,
Dat Œwerein, dat föllt em schwer.
So wier dat jümmers, em geföllt,
Wat hei all leiwt, siet lange Tied,
Dorför geiht hei ok ein in Striek.
Un büst Du nu kein Pommer, dann
Willst an sien Moritz Arndt em ran,
Dor kriggt hei’t Keifen, Schrien un Blagen,
Föngt an dat Protestiern un Schlagen.
De Arndt, de is nich grot, nur oll,
Mit hüt tau daun, het hei nich doll!
Drum segg ik Di, min Pommern-Mann,
Lott sinn den Schiet un pass Di an!